tan doğan alâmet tanrı ilk günâhkârlekesi çıkmaz kanıntarih kin ve kirmâkul sebep aramaz ‘acı’‘can’ın köleliği şüphesizkâbûl farzîcat-keşif pis oyunhangi fânî gönüllüölüm âdetteninsan kaale alınmamıştırson ketede mertebe ‘toz’hâlâ şuûrsuzuzhüznün suyu gözyaşıderdin ekmeği küf‘dil’ lâf olsun diyedir‘el’ itirâf etmezkâğıt-kalem hamtam zamanlı çalışır ruhve kusur ve hatâ ve suçumut feshedilmiştir‘ilk kötülük’ ezberdene kadar uzak  o kadar iyiyalandan yakın da bahâne“bana ne” … alâmet okumayı sürdür