Tuba Ayşe Özgür Bazen yalnızca bir kare istersin, değil mi? Bir otobüsün içinde ya da odanın köşesinde, herkesin dokunamayacağı, kimsenin seninle temas edemeyeceği küçücük bir alan… Bir kişisel alan. Sonra bir otobüse biniyorsun. Kalabalığın içine düşüyorsun. Sırtın başkalarının sırtına, kolların yabancı kollarla sürtünüyor. Herkesin nefesi, kokusu, varlığı senin üzerine çöküyor. Bu yalnızca fiziksel bir çarpışma … KALABALIKTA KAYBOLAN SEZSİZLİĞİN İZİNDE VAROLUŞ okumayı sürdür