Hakan Akdoğan Bakışın gittiği yerle bedenin gidemediği yer arasındaki boşluktayım. Zemin ayaklarımı tutuyor ama içim çoktan oraya varmış. Belki de insan, tam olarak bu mesafede, arzusu ile engelleri arasındaki bu ince yarıkta, kendi adını yanlış telaffuz eden bir varlık. İçinde dalgalar, önünde duvarlar. O yüzden susuyorum çoğu zaman. Dışarıdan bakınca sakin, hatta uyumlu görünüyorum. Oysa … KÖPÜĞÜN HAFIZASI  okumayı sürdür