ş             a             i             r

tan doğan

nâzım’a

…yaşamak ne güzel şey diye diye

deli gözbebeklerini büyüte büyüte

şiir yaza yaza türkü söyleye söyleye

bedreddin denli sinan denli yunus denli

memleketini seve seve

kadınlarımızın korkunç ve

mübarek ellerini öpe öpe

hep beraber sulardan çeke çeke ağı

hep beraber süre süre toprağı

toprağa otura otura saygıyla

uzak kala kala gökyüzünden

ateşi ve ihaneti göre göre

ola ola hem asyalı hem afrikalı

reşadiyeli velioğlu memedin

manastırlı hamdi efendinin

arhavili ismailin bile bile hikâyesini

dağların üstünde

altında damların

mis gibi kokan amasya elmasının al yanağında

suyunda zeytin incir kavun ve

renk renk salkım üzümlerin

gemide güvertede

trende üçüncü mevkide

şosede yayan

ekmeği son lokmasına dek yemeği

bir de ağız dolusu gülmeyi

unutma diyen unutma hiçbir zaman

yaşamayı bir ağaç gibi tek ve hür

ve bir orman gibi kardeşçesine kılan

şiir yaza yaza türkü söyleye söyleye

deli gözbebeklerini büyüte büyüte

yaşadı mavi gözlü dev

yaşıyor

yaşamak ne güzel şey diye diye…

Kant

Mavi-Sarı Bir Yolculuk

‘kadın’ diyordum

Üçlü: bir şiir, bir öykü, bir deneme

‘GÖÇ’

Parmenides ya da Tanrıçanın ‘Bir’icik Oğlu

‘erk’ bir hiçtir! ya da “As’lolan Yaşam” Üzerine Birkaç Söz

Søren Aabye Kierkegaard ya da ‘Genç-Yaşlı Bir Adam’