Sevmek huy bende.
Başıma ne belalar gelir de
Yine vazgeçemem ondan.
Ardını önünü düşünmeden,
Kimseyi umursamadan,
Bazen sessiz sedasız,
Bazen de bağır çağır severim.
Bağır çağır olursa iş kolay,
Başım bulut bulut hayâl,
Ayaklarım yere basmaz olur da
Herkes eğlenir benimle.
Sevdiğim bile güler halime.
Sessiz sedasızsa iş değişir.
Kimseye göstermem içimde parlayan güneşi.
Olay benimle kendim arasındadır.
Bir köşede oturur, yaşayanları seyrederim.
Yanlış anlaşılmasın sakın, küsmem,
Ne hayata ne de sevdaya.
Mutlu olanlara imrenirim bol bol.
Birazcık da sitem ederim kendime.
Ulan ne var bu hayatta bu kadar sevecek?
Kim kaldı insanların kalbinde?
Ya da kim gitti güle oynaya, bilinmez diyarlara?
Velhasıl, sevmek huydur bende.
Doğayı, insanı, en çok yaşamayı.
Sonu bir avuç toprak da olsa.
KADİR HORZUM ŞİİRLERİ
