SESSİZLİK VE GÜRÜLTÜ TEMASINI BAŞARIYLA İŞLEYEN FİLM
Hazırlayan: Sevin Bayrı
- Sessizlik – The Silence (Tystnaden) –Yönetmen: Ingmar Bergman, 1963
Sessizliğin içinde boğulan bir kadınlık ve iletişimsizlik.
Bergman’ın sessizliğe en çok ses verdiği filmi.
- İlkbahar, Yaz,Sonbahar,Kış ve İlkbahar (Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring) – Yönetmen: Kim Ki-duk, 2003
Sessizlikle akan mevsimler içinde bir keşişin yaşamı. Yaşlı bir Budist keşişin, küçük çırağına hayatın anlamını öğretmesini; çırak keşişin hayatının her evresi mevsimler üzerinden anlatılır.
- Tokyo Hikayesi – Tokyo Story (Tokyo Monogatari) – Yönetmen: Yasujirō Ozu, 1953
Sessiz bir hüznün filmi. Aile içi kopuşun ve yaşlılığın görünmeyen sesi.
Sessizliğin içinde kaybolmuş anne-babalar.
- Equilibrium – Kurt Wimmer, 2002
Duygu yasak, sanat yasak. İnsanlar ilaçla kontrol altında. Gürültü burada duygusuzluk düzeninin arka fonu olarak var. Ama susturulan duygular bir gün patlar.
- Whiplash – Yönetmen: Damien Chazelle, 2014
Müzikal gürültüyle bastırılmış kişisel sınırların çatışması.
Bağırmayan bir müzikle kavga filmi.
- Bir Rüya için Ağıt (Requiem for a Dream) – Yönetmen: Darren Aronofsky, 2000
Madde bağımlılığı, televizyon kültürü ve düşlerin çöküşüyle gürültü dolu bir düşüş.
Zihinsel kakofoniye açılan kapı.
- Drive – Yönetmen: Nicolas Winding Refn, 2011
Sessiz bir sürücü, ama bastırılmış bir öfke. Az diyalog, çok şiddet.
Gürültü, tam da sessizliğin ardından gelir.
- Her – Yönetmen: Spike Jonze, 2013
Dijital şehirde teknolojinin sesi içinde, duygusal bir boşlukta yalnız kalmış bir adam.
Teknolojiyle konuşurken insanlardan kopmanın ironisi.
- Mükemmel Günler (Perfect Days) – Yönetmen: Wim Wenders, 2023
Geçmişe dair ipuçları, bastırılmış acılar, bir zamanlar sahip olduğu ama artık seçmediği başka bir hayat. Sessiz düzenin içindeki derinliği görmeye başlarız.
- Uzak – Yönetmen: Nuri Bilge Ceylan, 2002
İstanbul’da yaşayan, içine kapanık bir fotoğrafçı ile köyden gelen kuzeninin aynı evde geçirdiği sessiz ama gergin günler. İstanbul’un soğuk kış günlerinde yankılanan sessiz bir yalnızlık. Kentte tutunamayan taşralı, kentlinin de kendi içinde kaybolmuş hali.
