Miras

Perdeler?

Yeni kapadım hep aynı. Bi kere de halden anla, sorma. Günlerdir hep aynı soru…

Neler oluyor ? Babam öldüğünden beri gelmemiştik buraya. 

Hep ellerin titriyor susuyorsun da. Konuşsana Kaç gündür buradayız.

Bi sakin ol. Bekle 

Her yer toz içinde. Yatak, nevresimler. Kışın ortasında ne işimiz var burada. Gidelim artık.

Getirdim odunları hadi… 

Sobayı yak. Üşüyorum. Buradan gitmeyelim. Anlatacağım. Söz.

Işıkları kapatayım mı?

Kadın bulanan midesini yumruklayan sancıya rağmen kalktı yerinden kapıya uzandı. Çaptı. Küfün üzerini eğreti tutan alçılardan birazı saçıldı yerlere  

Sobanın hemen yanında duran komidinin üzerine geldi. Tozlu çerçeveyi eline aldı, adama doğru yürüdü. Hapşırdı. Çerçeveyi uzattı, uzattı çerçeveyi.  Eğildi adamın titreyen ellerini tuttu. “Neler oluyor? Artık konuşacak mısın?” dedi.

“Hayatım biliyorsun sonunda miras ödemesini aldık. Bu babamın yadigarıydı gitti. Selim parayı alır almaz çağırdı.Konuştukça konuştu… O mağrur tavırlarıyla çileden çıktım. Verandadaydık. Aramızda bir arbede çıktı ve akşamın o saatinde bahçeye üşüşmüş kargalar Selim’in silahından çıkan ses ile uçuştular sağa sola. Tam bir çıngıraklı yılan. Ayşen de ocaktaki tenceresini bırakıp koştu yanımıza çığlıklarla. Önce ayağı kaydı, sonra yığıldı tuğlaların üzerine.” 

-Kar ipil ipil. Hatırlıyorum 5 sene önce. Çamurlu yol. Babam, sakın ha, kırmayın, dedi babam, babam dedi. Para için kırma e mi? Ama o. O. Kendini.

İlk önce annem gitti, sonra babam ve sonra da özgürlüğüm. Çıktım panikle, arkama bile bakmadan İşte silah sesinden hemen sonra.

Bakmadın mı? Nasıl? 

Mutsuzdular mirasla yeniden evliliğini kurtaracağını sanıyordu ve o itiraz etti. Ah babam, özgürlüğüm. 

Pencerenin önüne doğru yürüdü, karga sesiyle irkildi, terlemişti

“Kış. Yarım yamalak insan yüzleri. Patlama. Kan. Yok ölmedi. Öldü”

Panikle yatağın yanındaki telefona uzandı?